BANDO

Ontstaan van de Stichting Bando

Hans de Groot (1957) is de oprichter van deze bijzondere stichting die in 2006 wettelijk is opgericht en in Den Haag ingeschreven werd bij de kamer van koophandel onder zijn eigen naam en zijn latere vrouw Hannah met wie hij op 9-9-2007 in het gemeenteleven (zie lsm.org) in de Filipijnse stad Dipolog officieel is getrouwd. Een zeer bijzondere dag waarbij de bijzondere (destijds nauw bevriende) Filipijnse kunstenaar met de stichting "Eddy de Bankoura" als belangrijke gast, bij aanwezig is geweest. Hans heeft meerdere zeer bijzondere Filipijnse en Europese mensen, ook via deze stichting met elkaar in verbinding willen brengen. Hieronder natuurlijk zijn beste vriend Jan Zilverentant uit Nederland, Zijn Filipijnse vrienden Eddy de Bankoura en broeder Samuel Protocan en in Europa tevens de zeer bijzondere voormalige Iranese collega in de zorg “Fati Moochani” (Iranese klinisch psychologe. Helaas had een te grote irritatie van Hans aan een in Dordrecht wonende, zeer onbetrouwbare voormalige vriend van Fati, een plotseling eind aan hun verstandhouding kunnen maken)

Kunstenaar Eddy de Bankoura bleek vlak voor de komst van Hans in het jaar 2020 helaas zeer plotseling te zijn overleden.
De zeer onverwachte beroerte van Hannah (de vrouw van Hans) in 2020, was de eigenlijke reden voor Hans geweest om naar de Filipijnen te komen en de reden waarom hij zijn werk in de zorg in Nederland even stil had gelegd. Hans besluit in de vroege ochtend op 21 april 2024, om voor zelfs 3 zeer bijzondere mensen een photodrawing te gaan maken. Dit ook natuurlijk voor de destijds zeer goede vriend van Hans & Hannah, Jan Zilverentant, die in 2019 te Dordrecht was overleden. In ieder geval 3 mensen die Hans altijd in zijn Geest met zich mee zal dragen, ook al is Fati waarschijnlijk nog niet overleden.

In 2006 is Stichting Bando opgericht.

Stichting Bando heeft een opmerkelijke ontstaansgeschiedenis.

In 2003 ontstond er bij mijzelf als de oprichter de belangrijke vraag:

"WAT IS WERKELIJKE LIEFDE?"

Ik ben hier achter gekomen nadat ik samen met andere collega kunstenaars (afkomstig uit meerdere landen van Europa) een heel bijzonder project over "HET HART " wilde organiseren en waarbij ik een eigen krant over het hart heb uit willen geven. Dit werd "De Hartenkrant" en ging over het hart van allemaal verschillende kunstenaars die afkomstig waren uit heel Europa.

Ik had toen besloten om deze bijzondere krant te bezorgen bij twee hele bijzondere andere kunstenaars in Nederland. Een vrouw uit de stad Deventer en een man uit de stad Bussem. (van beide had ik meerdere kunst-lessen gevolgd tijdens mijn eigen kunstacademie-tijd ("De AKI" in Enschede)

Waarschijnlijk onbewust verwezen beide kunstenaars mij naar de bijzondere verhalen van "DE WERKELIJKE LIEFDE".

Nog even iets later, ontstond hieruit de bijzondere stichting Bando, Het idee voor deze stichting dat had mij zelfs al kunnen doen verplaatsen naar de andere kant van de wereld. "DE FILIPPIJNEN"

BANDO

Origin of the Bando Foundation

Hans de Groot (1957) is the founder of this special foundation, which was legally established in 2006 and registered with the Chamber of Commerce in The Hague under his own name and his later wife Hannah, with whom he met on September 9, 2007. church life (see lsm.org) in the Philippine city of Dipolog was officially married. A very special day attended by the special (at the time a close friend) Filipino artist with the "Eddy de Bankoura" foundation as an important guest.

Hans wanted to connect several very special Filipino and European people through this foundation. Below of course his best friend Jan Zilverentant from the Netherlands, his Filipino friends Eddy de Bankoura and brother Samuel Protocan and in Europe also the very special former Iranian colleague in healthcare “Fati Moochani” (Iranian clinical psychologist. Unfortunately, too much irritation from Hans to a very unreliable former friend of Fati living in Dordrecht, could put a sudden end to their relationship)

Artist Eddy de Bankoura unfortunately appeared to have died very suddenly just before Hans' arrival in 2020.
The very unexpected stroke of Hannah (Hans' wife) in 2020 was the actual reason for Hans to come to the Philippines and the reason why he paused his work in healthcare in the Netherlands.
Hans decides early in the morning on April 21, 2024, to make a photo drawing for 3 very special people. This also of course for Hans & Hannah's very good friend at the time, Jan Zilverentant, who passed away in Dordrecht in 2019. At least 3 people that Hans will always carry with him in his spirit, even though Fati has probably not died yet.

The Bando Foundation was founded in 2006.

The Bando Foundation has a remarkable history.

In 2003, the important question arose for myself as the founder:

"WHAT IS REAL LOVE?"

I found out about this after I wanted to organize a very special project about "THE HART" together with other fellow artists (from several countries in Europe) and where I wanted to publish my own newspaper about the heart. This became "De Hartenkrant" and was about the hearts of all different artists who came from all over Europe.

I then decided to deliver this special newspaper to two very special other artists in the Netherlands. A woman from the city of Deventer and a man from the city of Bussem. (I had taken several art lessons from both during my own art academy time ("De AKI" in Enschede)

Probably unconsciously, both artists referred me to the special stories of "REAL LOVE".

A little later, this gave rise to the special Bando foundation. The idea for this foundation could even have moved me to the other side of the world. "THE PHILIPPINES"

Over de mens op aarde

Waar je ook woont?
waar je ook gaat?
Mensen zijn samen
om een band bij elkaar te vinden.

Maar hoe kunnen we deze band vinden?

We hoeven niet op zoek naar een band.
Het ontstaat gewoon omdat we mensen zijn!

Wij zijn mensen die elkaar kunnen herkennen.

We kunnen elkaar herkennen als een spiegel

Het ontstaat gewoon omdat we allemaal mensen zijn.

We kunnen elkaar herkennen in wat we willen zijn,
-of in dat wat we juist niet willen zijn!

We kunnen ontdekken

dat we eigenlijk allemaal spiegels van elkaar zijn.

De band van Werkelijke Liefde

Het is van het allergrootste belang

dat we dit leren te begrijpen.
Dus hoe we de band van werkelijke liefde toto ons nemen en kunnen respecteren.
We kunnen werkelijke liefde alleen vanuit onze vrije wil vinden.
Werkelijke Liefde moeten we dus altijd zelf gaan ondervinden.
Dit is voor iedereen hetzelfde.

En je kunt het echt heel goed leren te begrijpen.
En vervolgens te gaan respecteren.
En bij een tekort, kun je jezelf gewoon bijvullen.
Je bent op aarde gekomen als een vat om de Werkelijke Liefde te ontvangen.
Het maakt niet uit waar we ons op de wereld bevinden.

About man on earth

Wherever you live?
wherever you go?
People are together
to find a band together.

But how can we find this band?

We don't have to look for a band.
It just happens because we are human!

We are people who can recognize each other.

We can recognize each other like a mirror

It just happens because we are all human.

We can recognize each other in what we want to be,
-or in what we don't want to be!

We can discover

that we are actually all mirrors of each other.

The bond of Real Love

It is of the utmost importance

that we learn to understand this.
So how do we embrace and

respect the bond of Real Love?
We can have Real Love only through our free will.
So we always need real Love experience it yourself.
This is the same for everyone.

And you can really learn to understand it very well.
And then to respect it.
And if there is a shortage, you can simply top up yourself. You came to earth as a vessel to receive Real Love.

It does not matter where ever we are in the world.

https://youtu.be/odkFwxg7ITA

WOORD-COMMUNICATIE

Een erg belangrijke communicatievorm vindt plaats door het gebruik van woorden. Het kiezen van woorden.

Woorden zijn vaak heel erg belangrijk.

De woorden vertellen verhalen.

Via woorden communiceerde wij!
Ook omvatten woorden de geloofsverhalen.
HET BOEK is bijvoorbeeld een andere benaming voor de Bijbel.

Ook voor mij zijn woorden altijd erg belangrijk geweest.

Maar er waren ook heel veel woorden die ik niet begreep.

Dan werden het voor net als vreemde klanken die je “Tongentaal” zou kunnen noemen.

En net zoals voor “tongentaal” heb je daar altijd een vertaling voor nodig om werkelijk te kunnen begrijpen van wat er gezegd word. Zonder een vertaling heeft natuurlijk ook tongentaal helemaal geen zin.
Woorden zijn voor mij altijd een vorm van communicatie die ik vaak wel wilde begrijpen. Ik wilde het dus ook zelf leren om mijn
woorden goed en doeltreffend te gaan gebruiken. En juist daarom vroeg ik voor mijn 18 e verjaardag als verjaardagscadeau een
toneelcursus. Gewoon om mijzelf met woorden beter uit te leren drukken. Ik zag toen al woorden als een erg belangrijke
communicatievorm. De toneelcursus die ik deed werd een groot succes voor mij. Het eindigde zelfs met een reeks van theatervoorstellingen die ik samen met de andere leerlingen ging presenteren op verschillende plaatsen in de stad Leeuwarden. (zie de foto's hier beneden van die voorstelling)

Onze groep hadden we naam ”Het vliegende team” gegeven; en de titel van ons toneelstuk was: “RINZE ROMMEL”
geworden (Rinze was toen de naam van een lekkere appelstroop en Rommel was mij werkelijk op mijn lijf geschreven.)
Het toneelstuk ging over een reis langs verschillende werelden van communicatie. (Vele jaren later bedacht ik mij: Maar daar gaat Stichting Bando eigenlijk ook over!) Alles wat ik eigenlijk in mijn leven wilde verbeelden, kon ik toen eigenlijk al in dat
toneelstuk met de naam RINZE ROMMEL kwijt. Uiteraard heeft dit een belangrijke invloed op mijn leven gehad. Mijn leven had vanaf mijn 16e levensjaar al een hele belangrijke wending gekregen. Ik kon niet goed leren op school en ik was het

zogeheten DROMERTJE Ik vond de wijze van vertellen van veel leraren vaak helemaal niets aan en vreselijk saai. Hierdoor deed ik over elke klas 2 ongeveer 2 jaar. Ter compensatie wilde ik toen graag iets nuttigs in mijn leven doen. Ik ben toen gaan werken als vrijwilliger in een kindertehuis voor moeilijk opvoedbare
kinderen. En hier had ik altijd heel veel plezier in. Omdat ik vrijwilliger was, mocht allemaal hele leuke, maar ook hele belangrijke dingen met de kinderen doen. Ik vertelde ze. verhalen, liet ze tekenen en vertellen maakte muziek met ze

Ik mocht zelfs regelmatig met ze naar het ze naar theater.

Of anders wel een eind met ze gaan fietsen. Het waren allemaal dingen die ik zelf ook erg leuk vond om te doen. Ik wilde er zelfs mijn beroep van gaan en wilde daar zelfs nog een bijpassende opleiding voor gaan doen. Als eerste probeerde ik toen een
school in de stad Groningen, waar ik de opleiding tot INRICHINGSWERKER ging beginnen/ (mbo-IW)
Ik wilde toen eigenlijk toneel of woord-communicatie gelijk met andere communicatievormen gaan verbinden en zag dit eigenlijk toen al als mijn grootste uitdaging.

WORD-COMMUNICATION

A very important form of communication takes place through the use of words. Choosing words.
Words are often very important.
The words tell stories.
We communicated through words!
Words also include the stories of faith.

THE BOOK is another name for the Bible.

Words have always been very important to me too.

But there were also many words that I did not understand.

Then they became like strange sounds that you could call “tongues”.

And just like with “tongues” you always need a translation to really understand what was said. Of course, without a translation, speaking in tongues makes no sense at all.

For me, words have always been a form of communication that I often wanted to understand. So I also wanted to learn how to use my words properly and effectively. And that is precisely why I asked for a theater course as a birthday-present for my 18th birthday. Just to learn to express myself better with words. I already saw words as a very important form of communication. The drama course I took became a great success for me. It even ended with a series of theater performances that I presented together with the other students at various places in the city of Leeuwarden.(see the photos below of that performance)

We named our group: “The Flying Team” and the title of our play was: “RINZE ROMMEL” (“Rinze” was then the name of a delicious apple syrup and “Rommel” was really written on my body.)

The play was about a journey through different worlds of communication. (Many years later I thought:

But that is actually what the Bando Foundation is about!)
Everything I actually wanted to portray in my
life, I could actually express in that play called RINZE ROMMEL.

Obviously this has had an important influence on my life.
My life had already taken a very important turn since I was 16 years old. I could not learn well at school and I was the so-

called DREAMER. I often found the way of telling stories of many teachers completely irrelevant and terribly boring.

This meant that it took me about 2 years to complete each class.
To compensate, I wanted to do something useful in my life.

I then started working as a volunteer in a childrens home with difficulty raising children.

And I always had a lot of fun with this.Because I was a volunteer, I was able to do all kinds of fun, but also very important things with the children. I told them stories, let them draw and make music with them. I was even allowed to go to the theater with them regularly.

Or else go cycling with them. These were all things that I really enjoyed doing.I even wanted to make a career out of it and even wanted to take a corresponding training-course for that.

The first thing I tried was a school in the city of Groningen, where I started training as a FURNISHING WORKER/ (MBO-IW)I actually wanted to connect theater or verbal communication with other forms of communication and saw this as my biggest challenge.

KLANK-COMMUNICATIE

Geluid kan, net als woorden, allerlei dingen zeggen, maar vaak meer duidelijkheid. De manier waarop iets wordt uitgesproken

kan meer betekenis geven aan het woord in de klank waarmee het wordt gepresenteerd.

Het meest sprekende voorbeeld in klank, waarmee ik ben opgegroeid, was mijn eigen vader. Mijn vader was dus muzikant geworden in een groot symfonieorkest in Noord-Nederland, de stad Leeuwarden, hoofdstad van de provincie Fryslân en waar ze een andere taal spreken (het Fries)

Al snel bleek voor mij dat het feit dat hij muzikant was, voor mij niet alleen maar kon verwijzen naar muzikale composities, maar ook vooral naar de manier waarop mijn vader verhalen kon voorlezen vanuit een bijzondere klank. En misschien gebeurde dit wel, zonder dat hij hier zelf erg in had.

Mijn vader wilde vooral een hele goede muzikant worden, maar dit is hem naar zijn eigen idee eigenlijk nooit goed genoeg gelukt.Toch deed hij hier heel erg zijn best voor en wilde zelfs op latere leeftijd nog lessen gaan volgen van een bewonderingswaardige fluitist met de naam Peter van Munster.

En van hem moest hij toen plotseling een hele andere houding gaan aannemen om zijn instrument te bespelen. Ik heb in zo’n volledige ommekeer zelf nooit zo willen geloven. Je speelt toch immers altijd vanuit de binnenkant van je hart denk ik dan en dat probeer je altijd zo zuiver en mooi mogelijk te doen! En veel meer is het niet echt voor mij.

Bovendien: achter de drang om werkelijk de allerbeste te willen zijn, schuilt altijd een bepaalde anti-ruis die je dan produceert.

Daarom is mijn vader gelukkig altijd tweede fluitist gebleven, en slechts plaatsvervangend eerste fluitist.

Natuurlijk ken ik de naam van de eerste fluitist nog uit mijn hoofd. Gewoon omdat deze fluitist natuurlijk altijd heel belangrijk voor mijn vader was. Die fluitist heette Leon Bendien. Hij was de eerste fluitist in het orkest. En mijn vader heeft vaak voor hem in mogen vallen.

Grappig vond ik het wel om te vernemen dat een rapportage over het Fries Orkest waarin beiden dus zaten, juist een bekend trio waar mijn vader de fluit in speelde eruit werd gelicht als erg bijzonder en niet dat wat de werkelijk eerste fluitist had gedaan.

SOUND-COMMUNICATION

Sound, like words, can say all kinds of things, but often with greater clarity. The way something is pronounced

can give more meaning to the word in the sound with which it is presented.

The most striking example in sound that I grew up with was my own father. So my father was a musician in a large symphony orchestra in the Northern Netherlands, the city of Leeuwarden, capital of the province of Fryslân and where they speak a different language (Frisian).

It soon became clear to me that the fact that he was a musician could not only refer to musical compositions, but also mainly to the way in which my father could read stories with a special sound. And maybe this happened without him even realizing it.

Above all, my father wanted to become a very good musician, but in his own opinion he never succeeded well enough in this.

Yet he tried very hard for this and even later in life wanted to take lessons from an admirable flautist named Peter van Munster.

And he suddenly had to adopt a completely different position to play his instrument. I have never wanted to believe in such a complete turnaround.After all, I think you always play from the inside of your heart and you always try to do that as purely and beautifully as possible! And it's not really much more than that for me.

Moreover, behind the urge to really be the very best, there is always a certain anti-noise that you then produce.

That is why my father has fortunately always remained a second flutist, and only a substitute principal flutist.

Of course I still know the name of the first flutist by heart. Simply because this flautist was of course always very important to my father. That flutist was called Leon Bendien. He was the first flutist in the orchestra. And my father was often able to fill in for him.

I thought it was funny to hear that a report on the Frisian Orchestra in which both were involved, a well-known trio in which my father played the flute was highlighted as very special and not what the actual first flutist had done.

https://youtu.be/-GzSBznUooU

BEELD-COMMUNICATIE

Afbeeldingen zijn belangrijk om mensen belangrijke aanwijzingen te geven. Soms lijkt een beeld je heel belangrijk, maar is het juist een beeld dat je moet waarschuwen voor verkeerde verleidingen. Het beeld kan zeker ook een bedrieglijk beeld vertegenwoordigen. Een beeld kan dan mensen zelfs in grote duisternis brengen.

Weet dat wanneer een beeld voortkomt uit ware liefde, er altijd een mysterieus feit aanwezig zal zijn.

Dit mysterieuze feit kan en mag nooit worden gemist.

Als het mysterieuze beeld ontbreekt of buiten beschouwing wordt gelaten, zal het beeld altijd verwijzen naar menselijke ijdelheid en zal je er dus beter waakzaam voor kunnen zijn.

Je zou eigenlijk kunnen zeggen dat zodra ons vermogen om beelden te maken slechts "een ‘maniertje ’ wordt, het beeld vaak helemaal niets meer betekent. Dit is misschien wel de grootste verwarring die kan ontstaan met het beeld van de mens. Laat ons daarom geen ijdele tekeningen maken of ons direct gaan baseren op afgoden. Afgoden die tot doel hebben het beeld van werkelijke liefde zeker te gaan verduisteren. Zij kunnen als effect hebben dat ze ons volledig verblinden, met grote gevolgen van dien.

Laat ons liever beseffen en concluderen dat binnen iedere vorm van communicatie: "Het mysterie van het menselijk leven" nodig hebben en er dus in aanwezig moet zijn. En over dit beeld van werkelijke liefde heeft de Chinees Witness lee, met slechts 4 verschillende sleutels willen verbeelden.

En zie dan als beeld van de 1e sleutel dat het doel van “Echte Liefde” in eerste instantie voor al Zijn kinderen is.

En zie dan in het beeld van de 2e sleutel de grote strijd die alle mensen zullen voeren tegen de lelijke hebzucht en egoïsme, een feit van onze menselijkheid waar ieder mens mee te maken heeft. Of anders gezegd: de menselijke natuur in het vlees van egoïsme en hebzucht, als tegenhanger van de mysterieuze ‘Echte Liefde’ die de God van de ‘Echte Liefde’ voorstelt te kunnen weerstaan. De strijd tegen zijn tegenstander Satan.

De derde sleutel is het beeld van ‘echte liefde’ dat ooit onder mensen tot leven kwam. Dit is om de mens het werkelijke doel van een waarlijk leven onder Zijn kinderen duidelijk te maken.

En tenslotte als beeld van de 4e sleutel, een beeld waarin “Werkelijke Liefde” de mens in staat stelt “DE HEILIGE GEEST” als de “Werkelijke Liefde” vast te houden in zijn menselijke geest, zodat De Werkelijke Liefde met ons mee kunnen dragen en aan anderen door kunnen geven.

IMAGE-COMMUNICATION

Images are important to give people important clues. Sometimes an image seems very important to you, but it is actually an image that should warn you against wrong temptations. The image can certainly also represent a deceptive image. An image can even bring people into great darkness.

Know that when an image comes from true love, a mysterious fact will always be present.

This mysterious fact can and should never be missed.

If the mysterious image is missing or ignored, the image will always refer to human vanity and you will therefore better be vigilant about it.

In fact, you could say that once our ability to make images becomes just "a mannerism," the image often means nothing at all. This is perhaps the greatest confusion that can arise with the image of man. Therefore, let us not make vain pictures or base ourselves directly on idols. Idols whose purpose is certainly to darken the image of real love. They can have the effect of blinding us completely, with major consequences.

Let us rather realize and conclude that within every form of communication: "The mystery of human life" needs and must therefore be present in it. And the Chinese Witness Lee wanted to portray this image of real love with only 4 different keys.

And then see as an image of the 1st key that the goal of “True Love” is primarily for all His children.

And then see in the image of the 2nd key the great battle that all people will wage against the ugly greed and selfishness, a fact of our humanity that every person has to deal with. Or in other words: human nature in the flesh of selfishness and greed, as a counterpart to the mysterious 'True Love' that the God of 'True Love' proposes to be able to resist. The battle against his opponent Satan

The third key is the image of 'real love' that once came to life among people. This is to make clear to man the real purpose of a true life among His children.

And finally as an image of the 4th key, an image in which “Real Love” enables man to hold “THE HOLY SPIRIT” as the “Real Love” in his human spirit, so that The Real Love can be carried with us and can pass on to others

Deze aanvankelijke foto die ik van mijn vriend Jozef met zijn dochter Lotte ooit maakte, wilde ik maken als een photodrawing toen ik de foto toevallig weer tegenkwam. Het beeld is een herinnering geworden omdat mijn vriend Jozef in 2023 is overleden. Zijn dochter Lotte wilde ik deze photodrawing ook toesturen en was er heel erg blij mee.

I wanted to make this initial photo that I once took of my friend Jozef with his daughter Lotte as a photo drawing when I happened to come across the photo again. The image has become a memory because my friend Jozef passed away in 2023. I also wanted to send this photo drawing to his daughter Lotte and she was very happy with it.

BEWEGINGS-COMMUNICATIE

Misschien wel de meest belangrijke communicatie is de communicatie die zich plaatsvind door midden van beweging.

Zonder dat iets zich werkelijk zal verplaatsen, zal er helemaal niets veranderen. Maar ook is de bewegingskunst hier natuurlijk een voortreffelijk voorbeeld van. Een voorkomen van een mens door alleen al zijn mimiek, kan al heel veel vertellen. En wat is er meer zeggen krachtig bij mensen die zich echt vanuit de werkelijke liefde zich voort zullen bewegen?

Ik bedoel dus wanneer ze dat doen zonder verdere voorbedachte rade. Vanuit respect en werkelijke liefde die men vanuit de Geest mag hebben ontvangen. Is deze beweging van de werkelijke liefde in de menselijke geest niet als een van de meest belangrijke die we kunnen leren kennen? Ik kan getuigen van een zeer bijzondere ervaring van de dans toen ik nog heel erg jong was. Misschien nog maar 5 jaar oud. We gingen toen altijd naar een camping in camping Arnhem en daar werd een paar keer per weken gedanst op hele bijzondere muziek en ik mocht dan zelfs meedansen.
Ik vond dat helemaal geweldig en was zeer van de muziek gaan houden die veel afkomstig was uit veelal Oost-Europese landen.

Met name muziek uit Joegoslavië sprak mij heel erg aan.

Later op mijn 18e levensjaar werd die zelfs mijn aanleiding om naar Joegoslavië te gaan met een speciale Europese treinkaar die ik had willen kopen. Ik heb werkelijk heel erg van deze letterlijke beweging, dus het me verplaatsen naar een ver gelegen Europees land. En nog steeds bewaar ik dit in mijn gedachte als een zeer bijzondere vakantie waar ik met mijn gitaar naar toe ben gegaan.

MOVEMENT-COMMUNICATION

Perhaps the most important communication is the communication that takes place through movement. Without something actually moving, nothing will change at all.

But the art of movement is of course also an excellent example of this.The appearance of a person through his facial expressions alone can tell a lot.And what could be more powerful for people who really move from true love?

I mean when they do that without further premeditation. From respect and real love that one may have received from the Spirit.

Is not this movement of real love in the human spirit one of the most important that we can know? I can testify to a very special experience of dance when I was very young. Maybe only 5 years old. We always went to a campsite at the Arnhem campsite and there was dancing a few times a week to very special music and I was even allowed to dance along. I absolutely loved that and had come to love the music that came from mostly Eastern European countries.

Music from Yugoslavia in particular really appealed to me.

Later, when I was 18, it even became my reason to go to Yugoslavia with a special European train ticket that I had wanted to buy. I really like this literal movement, that is, moving to a distant European country. And still I keep this in my mind as a very special holiday that I went to with my guitar.

Ja, jongeren groeien nog steeds op met dans in vele generaties,en ik houd nog steeds vreselijk veel van de Oost-europese klanken en ik zie zeker dat dit gewoon doorgaat van generatie op generatie. In oorlogskleding of niet. Het gaat om de beweging om het liefs mee te willen gaan bewegen en te zingen op muziek. Het overtreft heel veel voor mij. Het gaat om de gezamenlijkheid, het vasthouden van elkaars handen in een gelijke beweging dat je een ongelovelijke kracht zal geven, ook al is het altijd beter om werkelijk alleen maar de kracht van de werkelijke liefde in je hoofd hierbij door te laten bewegen.

Yes, young people still grow up with dance in many generations, and I still love the Eastern European sounds very much and I certainly see this continuing from generation to generation. In war clothes or not. It's about the movement of wanting to move along and sing to music. It exceeds a lot for me. It's about the togetherness, holding each other's hands in an equal movement that will give you incredible strength, even though it is always better to just let the power of real love move in your head.